Zondag 29 juni Houston-Amsterdam

Degene die graag foto’s willen zien, die hebben we vandaag niet gemaakt!!!

Vandaag de laatste dag en vanmiddag vliegen we weer terug. We hebben de hele ochtend nog in het hotel hier vlakbij het vliegveld en hoeven pas om 13.00 uur weg, zo heeft Jos nog de kans om de wedstrijd Nederland-Mexico te zien. Gelukkig kwam er geen verlenging en gaan we met een tevreden gevoel richting vliegveld.

Eerst de auto inleveren bij Alamo wat weer heel snel en zonder problemen verloopt, daarna met de shuttle naar de vertrekhal. We moeten zelf inchecken door middel van een apparaat waar je je paspoort onder houdt, dit gaat ook gesmeerd en dan door de security waar we gelijk aan de beurt waren, geen verboden artikelen dit keer in de handbagage!!!

We lopen nog door wat winkeltjes maar kopen niets, omdat we alleen ontbeten hebben krijgen we nu toch wel wat trek. We gaan dus maar wat eten, zal ik dan eens een ongezonde hotdog nemen? Dat doe ik dan maar, je kan kiezen voor een bijgerecht. Omdat de friet onderhand mijn neus uit komt neem ik een salade erbij. Jos neemt een hamburger en eerst krijgen we een bord salade wat eigenlijk al genoeg geweest was en daarna het hoofdgerecht, de hotdog was echt zo smerig en lauw dat ik na twee happen er genoeg van heb, het broodje erbij was slap en ijskoud dus daar heb ik helemaal geen hap van genomen. Er zat nog wel een heel bord frites bij terwijl we dat allebei niet besteld hadden. We gaan maar afrekenen omdat we geen zin hebben om te zeuren en de schade van de rekening valt gelukkig mee.

We lopen langzaam naar de gate en komen een Starbucks tegen, die hebben we deze vakantie nog niet bezocht en dat kan natuurlijk niet dus nemen we allebei een café latte en die smaakte wel heerlijk.

Het boarden begint al als we bij de gate komen en hebben mooie plaatsen bij de nooduitgang, er zit nog iemand naast ons maar omdat de helft van de Economy plus leeg is krijgt hij een andere plaats. Prettig om een extra stoel te hebben naast je!

We vertrekken precies op tijd (15.40 uur) en de vlucht ging nog een klein uur korter duren ook, niet vervelend op zo’n lange zit. Na een uurtje krijgen we een diner (iets vegetarisch Indisch of beef). We kiezen allebei de beef, ik kan niet goed tegen scherpe kruiden en wil geen problemen krijgen tijdens de vlucht maar de maaltijd is echt niet lekker.

Daarna gaat het licht uit, we hadden van tevoren twee slaappillen gehaald bij de huisarts voor deze terugvlucht maar wat er ook gebeurd, we vallen niet in slaap maar eigenlijk zijn we dat wel gewend helaas. We kijken dan maar wat films en ik luister nog een tijdje naar een luisterboek wat ik op de tablet heb staan. Het duurt wel allemaal lang maar dan gaat toch het licht aan en komt het ontbijt, wat helemaal niets voorstelt. Dat was een paar jaar geleden toch wel een stuk beter!

We landden even over 8-en, taxiën nog een tijdje en halen de koffers op die zowaar als eerste van de band rollen. De taxi staat keurig op ons te wachten en binnen een kwartier zijn we thuis, ook wel weer heel lekker, we knuffelen de katten en Lisa natuurlijk en na een half uurtje komt Patrick om te kijken of we al thuis zijn. Veel hoeven we niet te wassen want dat hadden we in het hotel al gedaan, gelukkig maar want de wasmachine heeft het begeven, dat is eigenlijk alle schade hier thuis van deze 4 weken. Ik ben ’s middags een paar uurtjes wezen slapen en dat is voor mij de beste manier om zo snel mogelijk weer in het ritme te komen, ook omdat het slapen in het vliegtuig niet gelukt is. We kunnen nog nagenieten en terugkijken op een heerlijke, ontspannen en afwisselende vakantie en willen iedereen heel hartelijk danken voor alle reacties op de weblog/fb/chat etc. Het viel niet altijd mee om het verslag af te krijgen, zeker doordat we soms heel slecht internet hadden maar gelukkig is het allemaal gelukt.

 

Nog even de conclusie over deze reis: New Mexico waren we al eerder geweest (blijft geweldig) en hebben alleen White Sands op herhaling gedaan wat super was om in het park te picknicken.

Texas is een hele mooie staat met wel lange afstanden maar geen deel ziet er hetzelfde uit. De afwisseling tussen steden en natuur was heel prettig. De steden vonden we allemaal erg leuk, vooral Dallas heeft veel indruk gemaakt en natuurlijk het Capitol in Austin, het enige vervelende vonden we de giga snelwegen die met stapels boven elkaar liggen en we het liefst over de frontroad reden, zo kan je een verkeerde afslag snel herstellen.

De parken zijn allemaal mooi en anders, Caprock Canyon vonden we een stuk mooier dan Palo Duro en natuurlijk is Big Bend een plaatje waar geen stukje hetzelfde is. De jeeptocht met Charlie was super en zo ook alle dierentuinen die we bezocht hebben, vooral die in Forth Worth en San Antonio zijn een aanrader.

De Texanen zijn stuk voor stuk heel aardig en vriendelijk alhoewel Texas volgens mij meer Mexicanen heeft dan Amerikanen.

Juni is de regenmaand in Texas en we hebben dus heel veel mazzel gehad, we hebben zeker 3 weken prachtig weer (wel erg heet) gehad en één week wisselvallig met vaak een bui van een paar minuten maar ook één keer angstige momenten doorstaan in Palo Duro, een overstroming in San Antonio en een halve dag in Big Bend zodat we daar eerder weg moesten.

Opvallend is ook dat we in vier weken niet één Nederlander tegen zijn gekomen en ook zeer weinig Japanners.

…en het is waar: everything is bigger in Texas!!!

Zaterdag-28 juni Austin-Houston

 

We hadden weer een heerlijk ontbijtje vanochtend, een kop koffie en een cakeje maar dat wisten we al. We hadden gisteren al verse broodjes en wat smeerkaas gekocht en dat gesmeerd voor later als we en picknickplaats zouden tegen komen.

Plannen hebben we niet maar willen gewoon rustig aan naar Houston rijden, wel met een omweg natuurlijk en niet over de interstate. Eerst maar zien of we Austin veilig uit kunnen komen, het is zaterdag dus een stuk rustiger en het lukt om dit zonder snelwegen te doen, dat rijdt toch wel een stuk relaxter.

Even buiten Austin stoppen we bij de Mac voor een kop koffie, die zijn altijd zo vreselijk heet dat die nog wel even warm blijft tot we een picknickplaats hebben gevonden. De rest area ziet er leuk uit en ligt langs een beekje, na het broodje en de koffie lopen we daar nog even rond en maken wat foto’s.
We rijden weer een uurtje en stoppen bij Brenham, leuk plaatsje om rond te lopen en te rijden.

Uiteraard gaan we even naar de Blue Bell ijsfabriek, er zijn in het weekend geen rondleidingen maar de souvenirswinkel is wel open en natuurlijk ook de ijsshop en we zijn niet de enige. We nemen allebei de nieuwste smaak (magic cookie bar) en die was erg lekker, al het derde ijsje deze vakantie…;)
Hierna lopen we nog even rond het gebouw en maken natuurlijk een foto van de auto en wat beelden die daar voor de ingang staan.
Het is vandaag best lekker weer, wel benauwd en warm maar tot nu toe droog, nou ja totdat we in Tomball kwamen, daar wilden we ook nog even rondlopen en naar de Wallmart maar we komen in een totale wolkbreuk terecht, volgens mij reden we gewoon in de wolken en je zag geen hand voor ogen, het verkeer reed ook heel langzaam maar dat kon ook niet anders. We stoppen hier dus maar niet om uit te stappen maar zien wel een Wallmart en parkeren de auto, pakken onze regenjassen en lopen een beetje snel naar de ingang. We kopen nog wat shirts en zoeken wat snoepjes voor in het vliegtuig, dat zijn alleen maar kiloverpakkingen dus dan maar een pakje tictac en kauwgom hebben we nog, het gaat toch alleen om het stijgen en dalen. Als we buiten komen is het weer droog en schijnt de zon weer, het kan hier snel gaan. Wel zien we helemaal niets want onze brillen beslaan gelijk, hoezo vochtig? De vochtigheidsgraad is 82%.

We gaan nu maar gelijk door naar ons airporthotel in Houston en komen daar rond half 6 aan, echt heel wat anders dan de afgelopen twee dagen en ziet er prima uit. We halen alles uit de auto om het voor morgen goed te organiseren vanavond of morgenochtend. We draaien nog een wasje want thuis heeft de wasmachine het begeven volgens Lisa en we hebben nog tijd zat hier.

Daarna wordt het uiteraard een grote zooi op de kamer maar dat komt allemaal goed.
Vanavond eten we hier vlakbij bij een steakhouse, ze waren wel heel snel want we waren binnen 20 minuten al klaar, ook een beetje zout naar onze smaak, dat wordt dus een dorstig avondje. Morgen kan Jos rustig naar de voetbalwedstrijd kijken en als het mooi weer is ga ik misschien hier nog wel even zwemmen. We vliegen pas om 15.40 uur en kregen een late checkout in het hotel, ook heel prettig.

 

 

Vrijdag 27 juni Austin

Vannacht had het wel weer wat geregend maar vanochtend was het droog, warm en half bewolkt.
Jos ging even een ontbijtje halen, een kop koffie en een muffin maar meer hadden we ook niet verwacht en de manager vertelde dat de mensen vannacht al hun koffers en spullen opgehaald hadden, vreemde gewoonte.

We namen de auto naar de overkant van de weg, hier moest je wel de interstate onderdoor en nog een stukje verder doorrijden naar het Holiday Inn, daarvandaan ging er een bus naar downtown en stapte bij het Capitool uit. Mooi uitzicht ook naar de andere kant de straat in.
Het Capitool wilden we natuurlijk wel zien en wat een gigantisch gebouw is dat en prachtige grote tuin erom heen, dat duurt wel even voordat je daar omheen gelopen hebt en het gebouw op de foto krijgen in één keer is nog niet zo eenvoudig. Ook mooie zijgebouwtjes en de achterkant ziet er ook goed uit, het was echt zeer indrukwekkend.

We kwamen een oud regeringswerknemer tegen die nu als bewaker(met pensioen) werkte, hij zat heerlijk in de schaduw onder een boom op een stoeltje een lolly te eten en deelde er ook af en toe eentje uit aan de eekhoorns die ook hier weer in grote getale voorkomen.

Hij raadde ons aan eerst naar het Memorial te lopen, daar staat een Vietnam Veteranen Monument en was weer prachtig gemaakt.
Ik ben niet zo gek op beelden met militairen maar zo met het Capitol op de achtergrond zag er wel mooi uit.
We lopen verder om het Capitol heen en zijn eindelijk aan de voorkant en gaan naar binnen, je mag hier alles bekijken en overal in en uitlopen, behalve dan wat gesloten deuren want er wordt toch ook nog gewerkt.

Het plafond is superhoog natuurlijk maar de foto is toch nog aardig gelukt.
We lopen heel veel trappen op naar de vierde verdieping en gaan heel wat kamers in.

Het uitzicht naar buiten is ook niet verkeerd en naar binnen ook niet want je ziet het hier mooi rondlopen.
We gaan met de lift weer naar beneden en die ziet er uiteraard ook weer mooi uit.
We lopen langzaam het park weer uit, het is erg warm dus geen haast en komen uiteraard weer wat bronzen beelden tegen.
Onderweg dat we naar Congress Avenue bridge lopen krijgen we ineens een bui op ons hoofd, het zag ook helemaal zwart ineens, het duurt niet langer dan twee minuten en we konden mooi ergens schuilen.
We maken nog wat foto’s onderweg en daarna van het uitzicht van de brug, onder deze brug vliegen ’s avonds de vleermuizen uit.
Als je midden op weg van de brug gaat staan krijg je een mooi plaatje met het Capitol aan het eind, niet echt ongevaarlijk maar Jos houdt het allemaal goed in de gaten…..
We gaan uiteraard toch even onder de brug kijken, aan de ene kant naar beneden en aan de andere weer omhoog. We zien ze uiteraard niet maar horen wel veel gepiep.

Omdat ze aan de hele Congress Ave aan het werk zijn, rijdt de bus daar ook niet en moeten we nog 2 blokken links en 3 blokken rechts lopen, dat was een aardig stukje maar we waren sowieso al doorweekt door de warmte en vooral vochtigheid dus we stappen rustig door, als we thuis zijn wacht er wel een lekkere douche op ons.
Goede prijzen hier voor de bussen, $1,00 per enkele rit en voor $2,00 heb je een dagkaart waar je alle bussen mee kan nemen.
We stappen nog een keer uit bij een klein winkelcentrum en doen wat laatste boodschappen bij H.E.B., ik had er nog nooit eerder van gehoord maar in Texas heb ik ze al eerder gezien, volgens mij veel natuurlijke en biologische producten en ook geen plastic zakjes na de kassa.
Ook wel lekkere chocolaatjes:
Je moet zelf je boodschappentas meenemen en die hebben we natuurlijk niet dus maar eentje gekocht.
Het wachten op de bus erna duurt niet zo lang en we vragen of de chauffeur ons even waarschuwt als we bij het Holiday inn zijn, hij heeft er nog nooit van gehoord maar iemand anders in de bus wel.
We moeten op een gegeven moment dan uitstappen maar volgens ons is hij een paar haltes te ver gereden en moeten we zeker nog een kilometer terug lopen, nou ja we hadden toch nog niet warm genoeg…..en een kilometertje extra kon er ook nog wel bij.
In het hotel aangekomen gaat Jos gelijk douchen en ik neem een duik in het zwembad.

We eten weer bij het lekkere steakhouse van gisteren en krijgen gratis een voorgerecht, we nemen de tortilla chips met van alles en nog wat erop en dat is natuurlijk veel te veel dus laten meer dan de helft staan.
Jos neemt vandaag de spareribs en ik een gegrild kippetje!
Vanavond doen we niets, we zijn een beetje moe van 4 weken vakantie en morgen is onze laatste volle dag, we rijden dan weer richting Houston.
Van wat we gezien hebben van Austin vonden we het een leuke stad, de snelwegen zijn een drama maar dat komt ook omdat we die chaos niet gewend zijn. Wel aardig wat zwervers maar niet zoveel als in San Antonio.
We blijven vanavond op de kamer en kijken naar 4 afleveringen van Criminal Minds:)

 

Donderdag 26 juni San Antonio-Austin

 

Het zag er vanochtend goed uit, geen regen dus gingen we plan B maar uitvoeren. Zo konden we toch nog wat van Hill Country zien en wat plaatsjes aandoen.
Het was natuurlijk weer wat gegoochel om San Antonio uit te komen via de snelwegen maar het is gelukt!!
We rijden eerst naar Fredericksburg, het is waarschijnlijk perziken seizoen want ze adverteren er overal mee en er staan ook veel kraampjes en winkeltjes langs de weg.
Bij eentje gaan we naar binnen, het ziet er van buiten ook erg leuk uit.

Wij parkeren de auto in Fredericksburg in de Mainstreet en lopen een keertje heen en weer, wel heel erg toeristisch hoor, beetje Volendamgehalte maar leuk voor een stop.
Daarna rijden we door naar Luckenbach, eigenlijk niet meer dan een openlucht dans-en muziekhal en een postkantoortje wat nu een souvenirswinkel is geworden.
Het is eigenlijk een heel klein pleintje met wat houten huisjes, ze zijn er denk ik wel trots op dat het inwonersaantal maar uit 3 personen bestaat (of bestond) want je ziet overal de borden staan met “Luckenbach pop 3” en uiteraard kan je die ook in het postkantoor kopen.
Er is nog een soort van snackbar waar je Bratwurst mit Sauerkraut kan kopen en uiteraard doen we dat als goed opgeleidde toeristen, we delen het broodje want eigenlijk hadden we pas wat gegeten. Wel wat gratis vliegen op het broodje 🙂

Hierna rijden we richting Johnson City waar we het Lyndon B. Johnson National historic park en State park bezoeken en uiteraard de ranch route doen.
President Johnson was de 36^e president van de USA en alles is nog zoals het was en je kan alles bezoeken, de ranch is ook nog in werking.
Wat een prachtig gebied is dit en zo mega groot.
Er staan zelfs nog wat bloemetjes in bloei, helaas niet veel want de meeste zijn al uitgebloeid.
We rijden een soort van route over de ranche waar zijn geboortehuis, kerk, school, stallen en begraafplaats zijn.

Ook loopt er veel vee rond waaronder bighorns, bizons, paarden, geiten, herten maar deze vond ik toch wel het liefste….:)
Aan het eind kom je bij zijn White house uit waar hij later woonde en hier kan je met een gids mee maar dat slaan we over, wel kijken we nog even rond het huis, bij het wagenpark en uiteraard de hangar met het vliegtuig.

We gaan weer verder en willen bij Dripping Springs nog wat doen maar bij het visitorscenter raden ze ons aan gelijk door te rijden naar Austin want het is daar en chaos op de weg met vele files en ze zijn overal aan de weg bezig, nou dat doen we dan maar.
Alles klopte daarvan, wat een gedoe en nog veel erger dan de snelwegen in Dallas, ik zag maar één interstate op de kaart van Austin dus dacht dat het een makkie was, haha!
Tomtom kende het nummer niet (het hotel lag aan de highway ) dus Jos had een ander nummer ingevoerd en dat was nog 60 km, nou dat kon echt niet volgens mij.
Gelukkig rij ik altijd mee met een kaart op schoot en zag dat er een straat vlakbij lag die Tom wel kende, we zijn wel van de interstate afgegaan en maar de parallelweg genomen want op die snelweg is echt gekkenwerk, ze rijden hier als idioten en het was zooooo druk en we willen de auto nog heel afleveren dus maar voor de veiligste optie gekozen. Binnen 10 minuten waren bij het motel. Nou dat is ook weer een verhaal apart, voor degenen die onze hotelverhalen nog niet zat zijn:

Ik had dit motel uitgekozen omdat het redelijk hoog stond gewaardeerd bij tripadvisor (nr 12 van de 182 hotels) en schoon en goedkoop was.
We krijgen een kamer helemaal achteraan maar dat lag erg dicht bij de highway dus veel lawaai, ik ga maar even terug naar de receptie om een andere kamer te vragen, na heel veel rommelen op de computer en allerlei losse papiertjes op het bureau krijgen we een andere kamer op de begane grond (wat dan wel weer mijn eisen was haha) Ze waren met z’n vieren aan het zoeken, eentje een super ADHD’er en een manager die me gelijk aan Norman Bates deed denken en dan nog 2 medewerkers, alles werkte door en langs elkaar heen.
We komen de kamer binnen (wel heel groot) maar overal liggen nog spullen van iemand anders waaronder 3 koffers, toiletspullen en 2 grote tassen met laptops. In de douche liggen nog aangebroken stukken zeep.
Ik weer terug en de manager komt mee en vertelt dat ze echt uitgecheckt hebben vanochtend en niet meer terug komen.
Hij zou het kamermeisje langs sturen om de badkamer nog even schoon te maken en de zeep weg te halen maar ja ze moet nog komen.
We krijgen een heel verhaal te horen dat de schoonmaaksters net in dienst zijn en het allemaal nog niet zo goed kunnen, er mocht ook nog wel gestofzuigd worden want er liggen overal papiertjes op de grond…
Hij gaat verder met zijn verhaal dat hij dit pas met veel gedoe overgenomen heeft en de vorige eigenaars dan toch eindelijk achter de tralies zitten!!!

Nou we laten het er maar bij, ik ga nog wel even terug om te vragen over bussen of ander openbaar vervoer, daar hebben ze meestal wel info over maar er is helemaal niets en voor de bus krijg ik een website op een papiertje en moet het zelf maar even opzoeken.

We pakken de auto en gaan hier vlakbij bij een steakhouse eten en komen een bushalte tegen waar Jos even gaat kijken waar die heen gaat, er zit een man op het bankje maar daar hebben we niets aan want dat was een zwerver. De bus komt er ook aan en nu weten we welke bus we morgen moeten hebben naar Downtown, de auto laten we maar lekker hier staan.

Hopelijk krijgen we vannacht geen bezoek van de vorige bewoners die hun spullen komen halen of hun bed komen opeisen.

 

 

 

Woensdag 25 juni San Antonio

Heel wat plannen voor vandaag maar die vielen totaal in duigen. We hebben wel eerder noodweer gehad maar dat was altijd ’s nachts of ’s avonds maar dat we vanochtend wakker werden was het één grote onweers-bliksem en regenpartij en niet zo’n beetje ook. Toen we naar buiten keken zagen we dat de rivier hier een soort waterval geworden was en het looppad ernaast ook onder water stond. Wow wat een watergeweld.
De straten stonden helemaal onder en leek wel een rivier. Omdat we wel vaker buien hadden meegemaakt weten we ook dat het weer snel over kan gaan maar volgens de berichten zou het wel even duren en kwamen er ook overstromings-waarschuwingen. Nou ja dan gaan de plannen niet door vandaag en zullen we in het hotel moeten blijven, het rondje Hill Country werd dus niets.

Om 10 uur kregen we toch wel wat trek en omdat er geen ontbijt bij zit hier moeten we toch proberen iets te scoren, het ontbijt hier (betaald) was al afgelopen en in het café verkopen ze sandwiches maar die gaan pas om 11 uur open. Het plan van gisteren was om vroeg te vertrekken, langs de subway te gaan voor een ontbijt en dan richting Fredericksburg maar dat ging natuurlijk niet door. Het begint minder hard te regenen en wordt al wat lichter dus gaan we toch maar op stap naar de subway om een broodje te halen, het is hier niet ver vandaan en we hebben het droog gehouden alleen de geparkeerde auto’s zien er toch wel heftig uit, hoe kan je daar instappen?
We willen toch wat doen en bedenken om naar een outlet mall te gaan maar die zit hier ver vandaan, tussen hier en Austin in, dat plan gaat dus ook niet door want het kan daar wel heel erg tekeer gaan.

Het is nu echt droog en ik zie wat blauwe luchten! We gaan naar de balie en vragen daar over de toestanden van de wegen en parken, het slechte weer trekt naar het noorden en naar Austin, de parken die we wel wilden bezoeken zijn dicht en we kunnen wel naar Fredericksburg rijden maar als we daarna naar de andere plaatsjes willen rijden zal dat niet lukken, vele highways zullen afgesloten zijn door de washes die het noodweer veroorzaakt hebben. We willen uiteraard geen risico’s lopen en gaan nog even vergaderen. We hadden het rondje gisteren moeten doen en vandaag de Missions maar ja dat is achteraf praten en daar hebben we niets aan…..

Dan gaan we toch gewoon naar de Zoo???? We kijken wel hoe het er daar uitziet en of er daar redelijk te lopen is, ik neem aan dat de Zoo zo gebouwd is dat het afwateringssysteem goed is en de dieren geen gevaar zullen lopen. Het is hier eigenlijk vlakbij en tegenover de Botanische tuinen met Japans theehuis, waarschijnlijk zal die vijver nu wel vol met water staan!!! 😉

Als we bij de Zoo aankomen is het al weer prachtig weer en het parkeerterrein is afgeladen, in de Zoo is niets te merken meer van het noodweer behalve dan dat sommige dieren binnen zijn, er liggen wat modderplassen in de verblijven en waarschijnlijk is dat voor sommige niet zo goed.

De vochtigheidsgraad is wel vreselijk hoog en het is net of je door een sauna loopt, het druipt letterlijk van ons af. We vermaken ons toch prima en zien weer allerlei beestjes waar we nog nooit van gehoord hebben, het is weer prachtig opgezet met veel groen en rotsen.

Ook wel lachen om kleine flamingo’s die aan het oefenen zijn om op één poot te staan en steeds omvalt.
Het barst hier ook weer van de eekhoorns die je door heel San Antonio tegenkomt, ze proberen de hokken in te komen om waarschijnlijk voer te pikken maar dat valt nog niet mee.

Ze hebben hier ook een reuzenmiereneter die een bad gaat nemen, hij ziet er op de foto klein uit maar was echt mega.
Heel veel vogels in een overdekte volière:
We kijken ook lang naar dit kleine wrattenzwijntje (het waren er twee) uit de Lion King:
Om 3 uur gaan we maar eens naar het restaurant en bestellen daar allebei een salade, wel weer heel apart. Je krijgt een doorgesneden ijsbergsla op je bord met wat bacon, bosuitjes, komkommer en dressing, het was allemaal wel erg lekker maar het viel niet mee dit te snijden met een plastic mesje.
Om 4 uur lopen we weer naar het parkeerterrein wat naast het Breckenridge park ligt, hier stroomt het water nog steeds heftig, waarschijnlijk van hogerop en hier is niet te lopen. Het bankje staat er ook maar zielig bij.
Rond 7 uur gaan we weer naar de Italiaan van gisteren, dat was niet de bedoeling omdat we ergens in Hill Country wilden eten maar we zijn nu toch hier. Het begint weer een beetje te spetteren en is zwaar bewolkt maar verder gebeurt er niet veel. Het eten is weer erg lekker, Jos had een Stromboli (soort van dubbelgevouwen pizza) en ik een spinazie-blue cheese burger.

Voor morgen moeten we het even bekijken, we hebben plan A: rechtstreeks naar Austin over de Interstate met een tussenstop in San Marcos bij de outletstores (bij regen en noodweer) of plan B: het rondje van vandaag doen en een stukje scenic drive maar dat alleen als het droog en mooi weer is, we wachten het gewoon maar af hoe het eruit ziet als we morgen de gordijnen open doen.

 

 

Dinsdag 24 juni San Antonio

Vanochtend hebben we de auto maar weer eens gepakt richting Mission street , behalve the Alamo heeft San Antonio nog 4 missions en uiteraard wilden we die niet allemaal zien maar we houden het bij de mooiste 2.
Je kan hier ook met de bus naar toe maar net zoals gisteren rijden deze maar eens in het uur en de ene Mission ligt 3,5 mijl van de andere dus dat is met deze warmte niet echt aangenaam om te lopen en het risico om de bus te missen was te groot en zo te zien was het een makkie om daar met de auto te komen!
Maar dan moeten ze natuurlijk niet de straten open breken, we hadden wel Tom aangezet maar die stuurt ons natuurlijk via de kortste en afgesloten wegen. De omleidingen stonden wel goed aangegeven en het laatste stuk ging over een tweebaansweg onder een viaduct door, zien we politiezwaailichten en er liggen twee vrachtauto’s op hun kant die de hele weg versperren.
Na wat gegoochel via andere wegen zijn we er toch gekomen en beginnen bij Mission San José, het is een National park maar na een bezoek aan het visitors center is het voor iedereen vrij entree dus lopen we daar een rondje.

We zien ook cactussen op bepaalde daken staan en die dienden in die tijd als afweer tegen de vijand, grappig om te weten.
Hierna rijden we naar de tweede, Mission Concepción en dat ziet er ook weer fraai uit.


We komen hier ook de eerste Japanners van de vakantie tegen, ze hebben Texas dus ook ontdekt en gedragen zich nog steeds zo irritant als elders. Grrr, ze zien dat je een foto wilt maken en lopen gewoon door je beeld heen (Nederlanders zijn we nog steeds niet tegen gekomen).
Er is hier ook een mooie tuin met vooral cactussen en die staan mooi in bloei.
We brengen de auto weer terug naar het hotel en gaan verder met de trolley naar Alamo plaza waar we nog met de hop on hop off willen waar we gisteren een kaart voor gekocht hadden.
Het is bloedheet bovenop het dek maar we willen graag wat foto’s maken maar dat valt niet mee, de beenruimte is veel te weinig (zeker voor ons) zodat je alleen schuin kan zitten en dat hoppen hebben we maar één keer gedaan, bij de Market Square, een Mexicaans straatje en een groot overdekt winkelcentrum met een foodcourt en heel veel winkeltjes, wel erg leuk.
Dan moeten we wachten op de bus, dat zit ook weer heel vreemd in elkaar, er staat op de bus zelf dat ze elke 20 minuten rijden maar dat is veranderd. Nu is het 30 of 40 minuten en dat konden ze niet precies vertellen, dat betekent dus wel dat als je ergens een of twee uur bent geweest je echt niet weet hoelang je moet wachten.
Ik zou het dus ook niet meer doen, waar de bus langs rijdt kan je overal je auto kwijt, óf gratis óf een dagkaart voor $5,00. Vooral in het centrum is het makkelijk en rustig rijden, wel erg veel stoplichten maar geen gestress.
We rijden nog langs het King William Historic District en probeer daar nog een foto te maken.
Terug bij Alamo plaza nemen we weer de trolley die ons naar het hotel brengt waar we zo rond 16.00 uur weer zijn.
We gaan vanmiddag een beetje rustig aan doen en gooien een was in de machine, dat moest toch echt nog een keer gebeuren en kijken even naar de route die we willen rijden, een rondje langs wat plaatsjes, er staan meer wensen op de lijst dan we kunnen doen dus we gaan wel wat wegstrepen of zien gewoon waar we terecht komen.

Vanavond geen zin om naar de riverwalk te gaan maar hier 3 minuten lopen vandaan zit een Italiaan, dat was ook weer een apart ervaring.
We vragen aan een bediende of we buiten kunnen zitten en hij brengt ons erheen, gelijk erna komt er een serveerster (beetje vreemde verschijning) met duizend excuses dat ze ons vergeten was en vraagt hoelang we er al zitten, wij zeggen voor de grap al twee uur, maar daarna gelijk dat het nog maar 2 minuten is. Ze houdt maar vol dat ze ons vergeten was, daarna komen er nog een kok en twee medewerkers langs om zich te verontschuldigen. Dan komt de manager met excuses en geeft ons een kortingsbon voor de volgende keer met $ 10.00 korting, nu ja dan gaan we morgen toch nog een keer.
Het maakt niet uit wat we zeggen en dat we helemaal niet hebben gewacht maar ze houden vol dat het wel zo is haha.
Dan komt er een ober van binnen, hij komt bij ons even wat rust zoeken want het is binnen zo druk en lawaaierig.
Het eten was trouwens heerlijk, allebei een salade en lasagne, ik met spinazie en champignons en Jos met kip.

Als we afrekenen en tegen de serveerster zeggen dat we morgen wel terug komen maakt ze een paar sprongetjes in de lucht met haar handen omhoog, zoiets als “jippie” !!!

 

Maandag 23 juni San Antonio

 

We ontbijten heel eenvoudig vanochtend, gisteren al wat broodjes gekocht en wat beleg hebben we nog in de koelbox.
Na ons ontbijtje kopen we beneden bij de lobby een dagkaart voor de trolley, je kan dan de hele dag gebruik maken van de twee trolleys die hier rijden en ook nog bepaalde bussen voor $ 4,00

Toch gaan we op de heenweg lopend naar de Alamo Plaza, bij het hotel aan de Riverwalk zitten leuke vogels en deze is echt wel een fanatiek beestje die alle andere wegstuurt.
We zijn nog geen 5 minuten aan het lopen en de zweetdruppels voelen we al via onze nek naar beneden lopen, het is echt heet en benauwd. Het is nog wel bewolkt maar dat trekt later wel weg.

Na een klein half uurtje zijn we bij de Alamo Plaza en gaan eerst naar het visitors center voor wat info over de hop on hop of bus en een tochtje per boot over de rivier, je kan een combi kopen voor de hop on hop of bus en gelijk een ticket voor de boot.

De zon breekt door en we bedenken dat we geen zonnecrème bij ons hebben, om de hoek zit een Walgreens waar we eerst maar een sunscreen spuitbus kopen want we willen geen risico’s lopen en je verbrandt hier echt levend.

We nemen een klein stukje met de bus en zoeken daarna de riverwalk cruise op, het is echt niet normaal, de hele dag gaan die boten achter elkaar door, soms maar met 10 meter afstand en ze zitten constant propvol.

De rit duurt ongeveer 40 minuten en wordt opgeleukt door de bestuurder die wel heel “foute” Amerikaanse humor gebruikt maar af en toe toch wel leuk, jammer dat we niet zo’n goede plaats hebben om foto’s te maken maar ja dan hadden we maar voorin moeten gaan zitten, we koken af en toe weg van de zon maar het was sowieso leuk en grappig om gedaan te hebben.

Hierna gaan we even op een terrasje zitten en bestellen een Bud light, ik drink eigenlijk nooit bier omdat ik dat niet zo lekker vind maar met deze warmte is dat toch wel lekker.
We vragen nog naar de uitslag van de wedstrijd van vandaag maar degene spreek geen Engels maar als we vragen over Hollande-Chili steekt hij een paar vingers omhoog en begrijpen we de uitslag!!!Ikzelf heb niets met voetbal maar Jos wilde het toch wel graag weten.

Hierna gaan we de trolley weer opzoeken en komen het vriendschapskunstwerk tegen met daarachter de Tower of the America’s.

We gaan even terug naar het hotel om een schoon t-shirt aan te trekken wat eigenlijk weinig zin heeft omdat je na 5 minuten toch weer drijfnat bent….

We nemen weer de trolley vanaf het hotel naar Alamo plaza en zoeken bus nr. 7 die naar de Japanse theetuinen gaat. De bus komt eraan maar uiteraard zitten we aan de verkeerde kant van de straat, er staat bij de halte ook niets over tijden of bestemmingen. Dat soort informatie is er wel maar ligt allemaal in de bus maar dan moet je daar eerst in zien te komen.
We wachten aan de overkant nog eens 10 minuten, helaas in de kokende zon maar schuilen om de hoek in de schaduw en proberen de bus in de gaten te houden. De bus komt er aan en het schijnt dat deze bussen maar eens in het uur komen en dat je dus goed in de gaten moet houden wanneer je terug wilt, ze rijden ook maar tot een uur of 6 ’s middags, die moeten we niet missen. We nemen uit de bus een formulier mee waar de tijden op staan om terug te komen.
De Japanse tuinen zijn helaas “under Construction”, je kan wel rond lopen maar alle vijvers zijn leeg en dus ook geen watervallen of fonteinen wat we natuurlijk wel erg jammer vinden. We lopen nog wat rond maar ook hier is het bloedheet, zelfs de vele bomen geven weinig verkoeling.

Aan de overkant is de Zoo maar het is al kwart voor 5 dus die slaan we vandaag maar over, de laatste bus terug gaat om 6 uur dus dat is geen optie.

We nemen de bus weer terug en bedenken wat we nog even kunnen doen, Tower of the America’s lijkt niet zo ver weg maar schijn bedriegt. Dat was nog een pittige wandeling maar wel leuk zo door Hemisfair park.
Het is helemaal helder dus willen we naar boven in de toren, de entree valt best mee en we gaan razendsnel met de lift omhoog(750 meter), een mooi uitzicht over San Antonio.

Als we weer beneden zijn kan je ook nog een 4D film bekijken, die duurt 20 minuten en leuk om te zien, brilletje op en de stoelen bewegen natuurlijk regelmatig, ook nog wat water en wind af en toe om je heen. Best wel heel grappig!!

Buiten zijn er heel veel watervallen, fontijnen om het hele gebouw heen gemaakt, echt heel leuk om te zien en daar rond te lopen.

We lopen weer terug richting riverwalk (de voetjes beginnen we aardig te voelen want we hebben toch wel wat kilometers afgelegd vandaag) en komen nog wat aparte eekhoorns tegen, vooral hun staartjes zijn anders. Het barst er hier van en ze zijn totaal niet schuw.
We lopen via El Grotto naar de Riverwalk.
Komen nog wat hele kleine eendjes tegen die liggen te slapen aan de kant van de rivier, het barst hier van de pulletjes:
We  zoeken een restaurant uit aan het water waar we weer lekker gegeten hebben, 95% van de restaurants is Mexicaans dus ook vandaag weer een lekker maaltijd.

 

 

 

 

 

Zondag 22 juni Del Rio-San Antonio

We waren vanochtend al vroeg wakker en dus ook al vroeg op pad, om 8 uur zaten we al in de auto maar dat was geen slecht idee want we hadden een aardige afstand te rijden. We gaan naar San Antonio maar natuurlijk niet rechtstreeks maar via een omweg, dat schijnt een mooiere route te zijn. We hebben de hele dag de tijd en moeten iets van 220 mijl rijden. Het is weer zwaar bewolkt maar volgens mij zit er geen regen in de lucht, de temperatuur is ook heerlijk om te rijden.

We gaan naar de ontbijtzaal maar meer dan een banaan en cakeje is er niet maar daar kunnen we wel een uurtje mee voort plus die kop koffie natuurlijk. We gaan eerst richting Uvalde waar we weer in een fuik komen voor de border control, natuurlijk de zelfde vragen en weer ons paspoort laten zien en daarna kunnen we doorrijden.

Uvalde heeft een leuk welkomstbord waaronder een cache ligt die we oppakken en er zijn veel cactussen. Hier stoppen we even bij de Subway om een verlaat ontbijt te kopen en eten dit later op bij een picknickplaats.
 

Hierna rijden we naar het noorden via Rio Frio naar Leakey, een hele mooie route met veel kronkelwegen en stijgen en dalen, erg leuk om te rijden. Het is wel super druk, er zijn hier veel recreatieparken en op zondag gaat heel Amerika op pad.

Bij Leakey gaan we richting het oosten naar Medina, het appelgebied. We stoppen hier voor de lunch. Een heel schattig winkeltje met een restaurantje erbij. We nemen een kipsalade met de bekende appels erdoor en dat smaakte heerlijk. We lopen nog even door de winkel, alles ruikt naar appel en je kan daar ook alles kopen wat van de appels gemaakt is maar een gewone appel heb ik niet gezien.
We rijden verder naar Bandera maar omdat het zondag is, is er veel gesloten. Het visitors center ook maar het ziet er toch wel leuk uit. Alles draait hier wel om cowboys en het westen.
Tegen een uur of 3 passeren we Helotes en daar rijden we door old town Helotos en komen uiteraard de Floore Country Store tegen, die is niet te missen en een echte touristtrap maar toch leuk om even binnen te kijken. Hier is Willie Nelson begonnen en dat is te zien ook, er hangen nog overal posters van hem wanneer hij hier ooit opgetreden heeft en er staan wat aankondigingen dat hij hier in oktober weer komt, nou ja dat moeten we missen.
We naderen San Antonio en dit hebben we al een tijdje niet gezien, de snelwegen lopen weer over en door elkaar en wat een drukte en chaos hier op de weg, sinds Fort Worth hebben we die snelwegen niet gezien dus dat is even opletten maar we redden het toch om bij het hotel te komen.

Het hotel doet wat Mexicaans aan, we hebben dit via hotwire geboekt en er moet hier wel parkeergeld betaald worden, $18,00 per dag maar omdat we 4 nachten hier verblijven worden we gematst en betalen maar $ 10,00 per dag. Als je van het parkeerterrein komt loop je naar binnen via een andere ingang en moet je het hele hotel doorlopen, het is in het vierkant gebouwd en kan niet tussendoor doorsteken wat wel een beetje apart is. Omdat we geen zin hebben om zoveel met de koffers te slepen laten we het maar door een medewerker naar de kamer brengen.
Uitzicht vanuit onze kamer over de rivier:
De kamer is niet groot, een kingbed, een bureautje en verder heel standaard. Jammer genoeg geen koelkast dus dat wordt een paar dagen ijs verversen in de koelbox. Er zit geen ontbijt bij dus ook dat moeten we zelf gaan organiseren. Het zwembad zit op de tweede etage en ziet er prima uit, het is allemaal een beetje in Mexicaanse sferen dus wel erg gezellig.(deze info is eigenlijk allemaal een beetje voor Elly die hier binnenkort gaat verblijven) We zoeken ons te pletter naar een afvalbak, die zijn er meestal wel in de kamer en in de badkamer maar hier dus niet, we lopen even naar de receptie en begrijpen het eerst niet maar zullen toch later een afvalbak komen brengen, dat duurt toch nog wel twee uurtjes maar het is gelukt en we kunnen onze afval weer kwijt.

Het hotel ligt aan de riverwalk dus een mooi uitzicht, we gaan om een uur of 6 weg en lopen richting downtown langs de riverwalk. Erg leuk maar ook erg heet en benauwd, er staat hier weinig wind en de zon is helemaal doorgebroken sinds we hier aangekomen zijn.
Er volgen later nog wel meer foto’s van de riverwalk!

Het is toch nog een pittig stukje lopen, we gaan eerst door naar de Alamo en maken daar wat foto’s, normaal moet je hier voor betalen maar omdat we na 17.00 uur hier aankwamen is het denk ik gratis. Het is wel heel druk dus een foto zonder toeristen gaat niet lukken, daarna lopen we de tuin in die er echt mooi uit ziet. Er wordt omgeroepen dat ze over een kwartier gaan sluiten dus we moeten wel een beetje opschieten.

We kijken of we Phill Collins nog zien lopen, die schijnt zo geobsedeerd te zijn tot de Alamo dat hij er tegenover een appartement gekocht heeft, helaas kunnen we hem niet ontdekken 🙂

We lopen weer terug naar de Riverwalk om wat te gaan eten, wow wat een drukte, het lijkt de vrijmarkt wel, echt niet normaal. Na wat heen en weer geloop ontdekken we toch een leuk tafeltje aan de rivier waar we plaats nemen en gaan eten, een bbq restaurantje waar we allebei een steak nemen.
We zijn allebei wel een beetje moe van de hele dag en het lopen dat we liever niet het stuk weer terug lopen, het is ook heel benauwd geworden dus we lopen weer naar de Alamo en wachten op de trolley die ons terug zal brengen naar het hotel en die is al gauw gevonden.

De rest van de avond hangen we een beetje voor de tv en lopen door het hotel waar overal wel wat gezellige Mexicaanse muziek vandaag komt. Morgen laten we de auto een keer eens lekker staan en gaan met de trolley wat leuke dingen bezoeken hier in San Antonio.

 

Zaterdag 21 juni -Big Bend – Del Rio

 

We hebben geen trein gehoord en hebben prima geslapen in ons huisje, wel al om 6 uur wakker en daarna lukte het ook niet meer. Dus maar vroeg eruit en ook vroeg op pad, we rijden al voor 9 uur weg. Het is helemaal bewolkt, een stuk frisser dan de afgelopen dagen en er zit duidelijk regen in de lucht, hopelijk wordt het beter als we onderweg zijn. Het einddoel is Del Rio en hebben nog wel een paar plannen voor onderweg maar dat is niet zo heel veel dus heeft Jos ook een paar caches uitgezocht.

Er zat geen ontbijt bij het motel dus kopen we even verderop een kop koffie en een sandwich bij het benzinestation waar we ook gelijk de auto weer volgooien en de ramen een poetsbeurt geven.

Het is een aardig lange rit vandaag, niet echt spectaculair maar ook niet echt vervelend. Gelukkig toch wat afwisseling. Af en toe krijgen we een aardige bui op ons hoofd maar die duren niet zo lang.

Het eerste dorp is Sanderson waar we ook nog een cache doen in een parkje, tenminste dat is de bedoeling maar we kunnen hem niet vinden, nou ja Jos niet want ik heb niet meegezocht….:) Het is een piepklein parkje met allerlei stenen met afbeeldingen erop wat gaat over de geschiedenis van Sanderson. Grappig gedaan!
We hadden hier beter iets te eten kunnen kopen want verder kom je helemaal niets meer tegen tot Del Rio maar we hebben wel wat reserve op ons lijf dus dat is ook niet zo’n probleem.

De volgende cache is bij een soort spookhuis of in ieder geval wat verlaten huizen en natuurlijk weer een complete bende in en om de huizen. Jos gaat op zoek en ik ga eens op onderzoek in de bende van de huizen, wat een zooi!
Jos komt weer terug en ik schrik me ineens te pletter, vlak voor me en achter Jos langs rent er een Jack Rabbit het huis uit, dat was een groot exemplaar.

Wat later naderen we Langtry waar we natuurlijk het Judge Roy Bean museum willen bezoeken en vooral de cactustuin daarachter die erg mooi schijnt te zijn. We hebben weer pech, er staan twee werklui op het dak en hangt een briefje op de deur dat het door “weersomstandigheden” is gesloten, volgens mij is de bliksem door het dak geslagen want er zit een heel gat in, om het hele gebouw zijn linten gespannen met “no entry” erop. Jammer genoeg kunnen we ook de tuin niet in, nou ja we gaan maar weer verder.

We komen door veel kleine spookstadjes maar het is allemaal een beetje een rommeltje en het weer zit vandaag niet mee, veel regenbuien en zwaar bewolkt.

We passeren de brug over de Pecos rivier waar we natuurlijk even stoppen en wat foto’s maken, mooie stevige constructie en ziet er indrukwekkend uit.
Plannen om iets te doen in het Amistad National Recreation Area laten we maar varen maar we gaan toch nog een kleine dirtroad rijden door wat zand en stenen en grote plassen, daar komen we nog wat schapen tegen, altijd leuk.
Het begint ineens echt hard te regenen dus keren we maar om en gaan nog even kijken bij Lake Amistad, gelukkig is het dan weer droog maar ziet er nog steeds somber uit. Ook hier is een mooie brug gebouwd en daarachter een brug voor het spoor.
Om een uur of 3 arriveren we in Del Rio en checken maar gelijk in in het motel, daarna willen we iets te eten zoeken want na het ontbijt hebben we niets meer gehad.

We krijgen een kamer op de begane grond maar krijgen met geen mogelijkheid de deur open, er komt een kamermeisje (nou ja een jaar of 50) bij die het ook niet lukt, die haalt er iemand anders bij maar het gaat echt niet lukken. Dan komt de zoon van de eigenaar die zegt dat de batterij vervangen moet worden, even later ook de eigenaar en die begrijpt het ook niet. De batterij wordt vervangen en de deur vliegt open, maar oeps de zoon deinst terug want er liggen daar twee mensen in bed een feestje te houden. De kamer was duidelijk niet vrij!!! Klein foutje en duizend excuses, de zoon is nog zeker een kwartier in shock dat hij daar zomaar naar binnen liep.

Er komt een sleutel van een andere kamer maar eigenlijk wil de eigenaar die ons niet geven want daarnaast zitten mensen met een paar honden die af en toe wat hard blaffen en wil ons dat niet aandoen, hij probeert echt ons iets leuks aan te bieden en van alles te doen.

Gelukkig is er nog een kamer vrij op de begane grond, die is voor minder validen maar dat maakt niet uit, altijd lekker zo’n inloopdouche en hij is niet bezet….

Vanavond hiernaast bij een steakhouse gegeten, ik had heerlijke knoflook gamba’s en Jos een steak.

Morgen een pittig stuk rijden naar San Antonio (uiteraard met een omweg) en hopelijk zonder al te veel regen.

 

 

 

 

Vrijdag 20 juni Big Bend NP

Gisterenavond hebben we toch nog wel even buiten gezeten maar wel met de oren gespitst en met knikkende knietjes. Geen enge beesten gezien maar er komen wel steeds roadrunners en jack rabbits voorbij rennen, leuk om te zien.

Weer goed geslapen alleen af en toe wakker van de warmte terwijl de airco op de hoogste stand staat maar koeler was het niet te krijgen. Vanochtend dat we naar buiten liepen was dit ons uitzicht:
Oeps beetje dicht en totaal in de wolken, hopelijk trekt dat snel weer weg. We pakken de auto in en rijden naar het restaurant waar we een heerlijk ontbijtje hebben en daarna checken we uit. Ik zal onderaan dit verslag nog wat over de Terlingua ranch schrijven, misschien helpt het degenen die er nog heen gaan, anderen kunnen het uiteraard gewoon overslaan….

Na ca. drie kwartier zijn we in Study Butte en gaan daar eerst tanken en koffie halen. Niet veel later arriveren we bij de ingang van het Big Bend park en vragen of er nog wegen zijn afgesloten. Ja zeker, de Old Maverick road is afgesloten i.v.m. de heftige regenval van de afgelopen twee nachten. Beetje balen maar het is niet anders, we willen nog naar de Santa Elena Canyon maar dat kan ook via een omweg en rijden naar Castelon en doen daarna de Ross Maxwell Scenic drive tot aan Castelon.
Onderweg komen we mooie bergen en uitzichten tegen, het is hier zo afwisselend en niets lijkt op elkaar. Nog wel steeds veel bewolking maar het is droog en af en toe breekt de zon door.
De ezelsoren zien er grappig uit:
Mooie kleuren had deze, die kom je hier heel veel tegen in allerlei kleuren en maten.
Bij Castelon is de weg afgezet met een hek (road closed), we kunnen dus niet naar Santa Elena!! (gelukkig hebben we het gisteren al gezien maar hadden het nog wel even willen bezoeken) we stoppen even bij de winkel, daar hadden we gisteren zo’n leuke vrouw gesproken en omdat we nog heel veel klompjes hebben gaan we er haar eentje brengen, ze is er erg blij mee. Ze zegt dat we even moeten wachten want misschien gaat de weg over een paar minuten open, even later krijgt ze een telefoontje dat het vandaag niet meer gaat lukken, jammer!!!

We rijden het hele stuk weer terug en hebben nu onze zinnen gezet op Chisos Basin en Chisos Mountains. Hoe meer we daar in de buurt komen hoe zwarter de lucht wordt:
We slaan toch de weg maar in en zien wel of we het droog houden,nou dat duurde niet lang want binnen een minuut barstte het los, niet normaal. De ruitenwissers konden het amper aan.

Het zag er niet uit alsof het zou ophouden dus zijn we maar omgekeerd en richting Panther Junction gereden, vanuit daar kan je ook het park verlaten en gaan we maar gewoon rustig aan naar Marathon waar we een motel geboekt hebben. Het is vanaf de junction sowieso nog 70 mijl rijden naar Marathon en daar kunnen we misschien het Gage hotel nog even bewonderen.
We waren wel blij dat we gisteren de jeeptour hadden geboekt en niet vandaag want nu hebben we toch alles gezien maar wel jammer dat we het vandaag niet nog een keer op herhaling hebben kunnen doen. We mogen niet klagen want in deze drie weken hebben we nog maar één keer een heftige bui gehad (in Palo Duro) en een paar keer ’s nachts hevige onweersbuien maar daar hebben we geen last van gehad. Af en toe een buitje tijden het rijden maar die duren nooit langer dan 5 minuten.

Als we het park uitrijden staat er een grote fuik van de US Border Patrol, ik geef Jos “opdracht” om snel een foto te maken want dat mag uiteraard niet dus hij is wel een beetje scheef geworden.
Jeetje, alles werd gevraagd, het leek immigrations wel op de luchthaven. Hoe lang we er waren, hoe lang we nog bleven, waar we verbleven, waar we het land in waren gekomen etc. etc. en uiteraard moesten ze de paspoorten zien. Daarna konden we weer doorrijden.

In Marathon rijden we eerst naar het motel, dat is pas helemaal gerestaureerd en is zo schattig, het lijkt op een klein dorpje in Santa Fé stijl, we krijgen een heel leuk huisje wat je hier ziet liggen:
Dan gaan we nog even kijken of er wat te beleven valt in Marathon, 5 huizen, een hotel en een motel en een paar restaurants die allemaal gesloten zijn, meer is er niet . We gaan eerst naar de Gage Gardens die bij het hotel horen en zien er heel mooi uit en ook een leuke wandeling om te doen.
Daarna bezoeken we het Gage hotel zelf even, ik heb zo’n idee dat dat behoorlijk prijzig is maar wat een mooi antiek en luxe gebeuren Er liggen ook wat trofeeën zoals een paar opgezette mountain lions, bah als je ze aankijkt is het net echt en Jos deinst gelijk achteruit.
We zouden hier vanavond kunnen gaan eten maar dan moet de buidel wel helemaal open plus dat ik iets van frogleggs op het menu zag staan, we gaan wel wat anders zoeken maar zal niet meevallen.

Alle restaurants waren gesloten of failliet maar bij het motel hadden ze nog een optie, we konden een pizza bestellen en die dan zelf ophalen, die was ook wel dicht maar voor ons wilden ze wel een pizza maken haha!

Die was heerlijk alleen veel te groot natuurlijk, de helft hebben we laten liggen. We hadden hem meegenomen en op het “dorpspleintje” van het motel opgegeten.
De hele avond hebben we heerlijk buiten gezeten voor het huisje, heerlijk! Eén keer schrokken we ons rot van het lawaai van de trein en heel veel toetert maar dat schijnt verplicht te zijn, er lagen ook oordopjes naast ons bed voor het geluid van de trein maar daar hebben we geen last van gehad.

 

Zoals beloofd nog even over de Terlinqua ranch. Wij vonden drie nachten gewoon te veel en hebben er daarom twee van gemaakt, als je in the middle of nowhere wil zitten is het prachtig, helemaal weg van alles en heel veel rust alleen zaten wij daar helemaal alleen (na 20.00 uur ’s avonds) plus alle waarschuwingen die we kregen over gevaarlijke beestjes stelde ons niet op ons gemak.

Wij vonden het daar behoorlijk smerig, in de kamer hadden ze waarschijnlijk gespoten en overal lagen dode insecten (op de vensterbanken,in de wc, badkamer, kledingkasten). Het restaurant was echt smerig (en we zijn toch wel wat gewend), de tafels kleefden, er lagen dode kakkerlakken (maatje mega) op de grond die daar al die tijd zijn blijven liggen. Er kwamen in het restaurant wel mensen uit de buurt eten en iedereen liep de keuken in en bediende zichzelf, ook dat vond ik niet erg fris.

Het zwembad in beneden en voor de cabins moet je een eind naar boven rijden, als je dit lopend wil doen ben je toch wel zeker 10 minuten bezig dus is het denk ik verstandig om dat met de auto te doen, vooral in de zomer als het zo heet is. We zijn dus ook niet wezen zwemmen. Er is geen winkel, daar moet je rekening mee houden want er is niets te koop.

Als je niet zoveel tijd hebt om heen en weer te rijden zit er tegenover het benzinestation een motel dat er heel o.k. uitzag maar volgens mij heeft het geen zwembad. Dat is het Big Bend resort motel & R.V. als ik het goed onthouden heb en ligt in Study Butte.

Donderdag 19 juni Big Bend NP

Nou, we zijn vannacht niet aangevallen, gestoken of belaagd door allerlei creepy crawlers, we hebben ze zelfs niet gezien of gehoord. Zelfs niet van gedroomd!

Het was de eerste keer deze vakantie dat we de wekker gezet hebben, ofwel de mobiele telefoon maar eens gebruikt hebben. Het leek ons verstandig om om half 8 op te staan maar waren om een uur of 7 al wakker.

We hebben met Charlie, van Charlie Angell Expeditions een afspraak voor een jeeptour om 9.00 uur een afspraak bij het benzinestation in Study Bute, we willen daar nog een ontbijtje scoren en uiteraard een kop koffie want dat is hier allemaal niet te krijgen. Het restaurant hier gaat pas om 8 uur open maar dat is te laat voor ons. Het is nog drie kwartier rijden dus vertrekken we om een uur of 8, het is zwaar bewolkt en vannacht is het behoorlijk tekeer gegaan, alle wegen zijn nog drijfnat maar het is nu droog. De temperatuur is daardoor op het moment wel lekker.

Als we hier wegrijden komen we op de weg eerst een familie javelina’s tegen maar die vluchten gelijk de bosjes in en even later zien we een vos lopen.

We kopen een sandwich en koffie bij het benzinestation en precies op tijd komt Charlie met zijn jeep aanrijden. We vertrekken naar de Big Bend en gelijk bij binnenkomst worden we al getrakteerd door een mooie havik!
Ik wilde vandaag veel foto’s maken maar besloot om maar lekker te genieten van al het moois hier en niet alles te zien achter de camera dus dat heb ik ook gedaan. Het is een geweldig mooi park met zoveel afwisseling en Charlie weet zoveel te vertellen over de natuur en vooral de vogels die hier zijn dat het een hele leuke en super dag is geworden.

We doen ook wat dirtroads maar omdat het vannacht zoveel geregend heeft moeten we af en toe door een wash heen wat wel spannend was.
Sommige wegen waren nog gesloten maar daar reden we omheen door het struikgewas, even een foutje want hij krijgt een fikse bekeuring van een hele vervelende parkwachter die ons een uur laat wachten en eerst alles moet onderzoeken voor we verder kunnen want wie weet, hebben we wel wat beschadigd. De boete is $ 50,00 en Charlie baalt!!!

We bezoeken hele leuke plekken zoals de Rio Grande:
Even een lekkere wandeling langs de rivier:
Er lopen hier volgens hem ook “illegale” Mexicaanse koeien rond die gewoon bij laag water de rivier zijn overgestoken en niet meer terug kunnen als het water weer hoger wordt.
Hij laat ons ook hele mooie stukjes van de Big Bend zien:
We krijgen een echte Amerikaanse lunch waarvan wij de chips, pinda’s , koekjes maar laten staan want wij zijn nu eenmaal Nederlanders en dat hoeven wij niet met de lunch maar hij had ook lekkere tomaten, kaas, komkommer, sinaasappel, abrikozen waar wij onze maag wel mee konden vullen.

We rijden weer een stuk verder de bergen in.De hele dag vertelt hij van alles het ontstaan, geschiedenis, planten, dieren etc. Echt heel leuk om het allemaal te weten.
Vooral vogels is hij gek van en stopt regelmatig als hij een bijzondere ziet met weer een verhaal erbij.

We doen een kleine hike naar de hot springs (het heetste gebied in de Big Bend) en komen nog wat petroglyfen tegen en hele aparte rotsen met ontelbare nesten van de klifzaluwen.
Bij de hotsprings een mooi uitzicht over de rivier en zelfs een waterschildpad die zijn kop even laat zien.
We rijden nog een heel stuk verder en om een uur of 4 zijn we het park weer uit, we nemen afscheid van hem en kunnen terug kijken op een hele leuke en leerzame dag. Ik kan iedereen zijn tour aanbevelen, zo super was dit. We krijgen ook nog tips voor morgen voor als we zelf het park nog een stuk door willen rijden op weg naar Marathon.

Bij de lodge hebben we weer gegeten bij het restaurant en het verslag van gisteren even geplaatst.

Morgen vertrekken we in de ochtend naar Big Bend en hopen nog veel moois te zien daar voordat we doorrijden naar Marathon.

Woensdag 18 juni Fort-Davis-Big Bend NP

Vandaag moesten we weer Fort Davis verlaten en via Shafter, Presidio door het Big Bend statepark naar Lajitas, daarna via de ghosttown Terlingua, Study Bute naar de Terlingua ranch.

 

Vanaf Presidio is het een prachtige route door het statepark met veel stijgen en dalen en mooie uitzichten, we hebben niet zo heel veel foto’s gemaakt want het was toch behoorlijk heet om uit te stappen en morgen gaan we tenslotte een jeeptocht maken.
De elephantrock:
Wat foto’s van de weg door het statepark:
Mooie formatie:
Het spookstadje Terlingua:

 

Om bij de ranch te komen moet je nog een behoorlijk stuk rijden, vooral vanaf de hoofdweg is het nog 16 mijl en dan nog 3 mijl gravelweg.

 

We kregen een cabin toegewezen maar waren niet al te enthousiast, we wisten dat er niet zo veel aanwezig was (geen tv, telefoon, koffiezetapparaat etc) maar een koelkast was toch wel prettig geweest in deze hitte plus dat we een cabin geboekt hadden met 2 bedden en kregen er nu eentje met één queenbed. Eigenlijk was de cabin ook niet echt schoon, overal dode beestjes en in de badkuip lagen nog resten van de vorige gasten waaronder lange zwarte haren.

 

Die drie nachten die we hier geboekt hadden moesten er dan maar twee worden, echt lekker voelden we ons niet hier. Bij het restaurant deden ze er nog een schepje bovenop, we moesten niet alleen oppassen voor de ratelslangen maar er zijn hier twee spinnen waar je niet door gebeten wilde worden (de zwarte weduwe en dan nog iets van een bruine ??? die dus super giftig is) Ook vliegt hier een bug (mug ) rond en als je daar door wordt gestoken moet je gelijk naar de eerste hulp want die is super giftig. De tarantula’s hebben we het niet over gehad, die zijn dan niet giftig maar veroorzaken ons wel een hartaanval als we die tegen komen……

 

Nou dat stelt allemaal niet zo gerust, en we voelden ons niet zo veilig, we hoopten eens ’s avonds lekker voor het huisje op het terras te zitten maar met dit soort spookverhalen blijven we maar binnen.

 

We zijn nog wel terug naar de receptie gegaan en hebben nu een kamer met twee bedden en een koelkast gekregen(die we ook geboekt hadden) maar als er iets gebeurt kan je niets beginnen, geen telefoon en ook onze gsm werkt hier niet, geen internet en wij zijn de enige gasten, dus hoe komen we bij de eerste hulp????? Misschien was het beter geweest als we dit allemaal niet geweten hadden!

 

De laatste nacht hebben we geannuleerd en rijden dus door naar Marathon waar we online een motel hebben geboekt, in het restaurant is er wifi dus daar konden we nog wel wat internetten. Het schijnt hier ook te zijn alleen werkt dat totaal niet, daarvoor moet je wel bij de receptie of bij het restaurant zijn.

 

Morgen de jeeptocht met Charlie en daar kijken we wel erg naar uit. Als we niet doodgebeten zijn komt er nog wel een vervolg haha!!!

Het huisje ligt wel mooi trouwens:

 

 

Dinsdag 17 juni Fort Davis

 

Vanochtend al heel vroeg wakker maar toch duurde het nog even voordat we tot actie over gingen. We zouden het vandaag ook rustig houden dus geen haast, moesten nog wel wat bij de bank regelen en daartegenover zit een mooi gerechtsgebouw.

 

We wilden toch nog wel wat gaan doen dus rond een uur of 11 naar het Chichuahuan Desert Nature Center & Botanical Gardens gegaan wat hier vlakbij ligt. Je kan daar heel veel trails maken maar het enige wat wij wilden zien was de Botanische tuin en het cactusgedeelte.

Het was niet de beste keuze want het was bloedje heet en alles was natuurlijk open dus geen schaduw, we zijn er dus redelijk snel doorheen gelopen en zijn om een uur of 12 bezweet en verhit de auto weer ingestapt.

Het was toch leuk om gezien te hebben.

 

Weer terug bij het motel moest er even vergaderd worden, blijven we hier bij het zwembad hangen of gaan we toch nog maar wat doen? Jos heeft geen zitvlees dus het werd het laatste, we gaan een driehoekje rijden van hier naar Marfa, dan door naar Alpine en vandaar uit weer terug.

 

Marfa was een ruime 20 mijl rijden en daar konden we dan gelijk gaan lunchen, het is echt een heel leuk en rustig plaatsje met mooie gebouwen. Eerst naar het Paisano hotel om van binnen te bekijken, echt mooi is dat maar niet goedkoop om daar te overnachten vandaar dat we ook hier zitten!!!

 

Om de hoek was een soort eetcafeetje waar ik een salade heb genomen en Jos een sandwich.

 

Het courthouse schijnt wel een bezienswaardigheid te zijn, niet alleen van buiten maar ook van binnen, het ziet er echt oud maar mooi onderhouden uit.
Ik had gelezen dat als je de trappen naar boven op loopt je een mooi uitzicht hebt, een lift heb je niet dus dat werd trappen lopen. Ook wel vreemd want het is een rechtsgebouw waar je zo naar binnen loopt en eigenlijk overal wel naar binnen kan. Jos is alleen naar boven gelopen want de trappen waren waren behoorlijk groot, robuust en lang en mijn knieën gaan steeds meer problemen geven. Hij was al snel terug want boven was niets van een uitzicht te zien, misschien hebben ze dat wel veranderd.

 

We liepen naar de rechterkant van het gebouw en zagen ineens echte boeven lopen, haha, dat kon toch niet waar zijn, waren we in een Bassie en Adriaanfilm terecht gekomen? In gestreepte pakken waren ze een paar wagens aan het vullen.
De gevangenis zagen we ook, die ligt dus aan de overkant van de straat van het courthouse. (We hebben wel een “prisoners at work” gezien in Florida en Arizona maar die hadden toch echt een oranje pakje aan, dit is echt zo uit de oude doos! Je valt hier van de ene in de andere verbazing). Nou werden we echt nieuwsgierig en staken de straat over om “zogenaamd” foto’s te maken van de gevangenis, ik wilde hier wel het fijne van weten. Ze waren nu met een heleboel aan de zijkant het gras aan het sproeien en zwaaiden hevig naar ons, wij zwaaiden uiteraard terug. Ik durfde geen foto’s meer te maken en al helemaal niet te vragen of ze met ons op de foto wilden (nee hoor dat is een grapje).

 

Er stonden ook wat politieauto’s en er kwam net een busje aan die een nieuwe “lading” binnen bracht. Hierna hebben we nog wat caches gedaan in Marfa en daarna richting Alpine.

 

Onderweg kwamen we het punt nog tegen waar je naar de Marfa lights kan kijken maar dat is alleen ’s avonds en daar komen we niet voor terug.

 

Het werd wel steeds bewolkter en donkerder maar tot Alpine hielden we het rustig met het weer, het was hier een stuk drukker dan in Marfa. We kwamen een mooie, grote supermarkt tegen dus gelijk maar even wat ingeslagen voor de komende drie dagen als we in Big Bend zitten of eigenlijk de Terlinqua ranch, geen idee hoe het daar zit met winkeltjes of restaurants maar in ieder geval hebben we nu water en frisdranken genoeg.

 

Het werd nu echt donker in de lucht dus zijn we maar weer richting Fort Davis gegaan, we kregen aardig wat heftige buien over ons heen, de auto is dus ook weer stofvrij.

 

Het had hier ook aardig geregend aan de plassen te zien, maar dat was allemaal weer over en de hele middag geen druppel meer gezien.

 

Vanavond naar de pizzeria, nou ja daar kwamen we niet binnen want die is op dinsdag en donderdag gesloten, die restaurants hebben hier wel vreemde dagen dat ze dicht zijn en sommige winkels vreemde openingstijden. Ook hier recht tegenover zit zo’n winkel, er mag gewoon om 21.00 uur niemand meer binnen zijn maar het staat zo vreemd voor ons.
Hier nog een leuke van de Rock Shop, een soort plaatselijke medicijnman. Het bord zit achter gaas maar is toch wel te lezen!
Haha, die is echt zo leuk!

Geen pizzeria dan maar naar de Bistro, niet echt goedkoop maar het was echt heerlijk, allebei een boeuf bourguignon.

Morgen trekken we weer verder, we hebben hier 3 heerlijke dagen gehad en gaan nu echt de hitte opzoeken.

 

 

 

 

Maandag 16 juni Fort-Davis

 

Het was aardig bewolkt vanochtend maar dat was eigenlijk wel lekker.
Niet zo veel plannen voor vandaag maar wilden beginnen met een bezoek te brengen aan het Mc. Donalds Observatory, een heel groot soort dorp met gigantische gebouwen met daarin giganitsche telescopen om het universum te bekijken en bestuderen.

We konden nog mee met de tour van 11 uur, interessant om allemaal te zien. Het leukste zou de avondtour zijn zodat je de ruimte in kon kijken door de telescopen maar die is morgenavond en de verwachting is dat het helemaal bewolkt zou worden en dan zie je natuurlijk niet zo veel.

 

We hebben twee gebouwen bezocht en uitleg gekregen over hoe alles werkt.

 

Boven op de berg staat de grootste en zoals we al eerder hebben gemerkt, alles is nu eenmaal groter in Texas, zelfs de vliegende mieren die hier de laatste week zijn geland, de gids vertelde dat over een maand de hele grond zwart zou zijn van die beesten en er dan een invasie is, dus ik denk dat we dan net nog op tijd waren.

 

Na de tour hebben we zelf nog even wat rond gereden over het terrein en nog wat geocaches gedaan, nou ja Jos dan, ik ga niet met met open schoenen en een korte broek door de struiken en rotsen lopen, je weet nooit wat voor kruipers eruit komen….

Het werd onderhand wel tijd om de maag te vullen en ook bij het visitors center zouden ze dat verkopen, nou niet dus, alleen een paar flesjes frisdrank dus dan maar iets anders zoeken.

 

We reden weer terug langs het Davis Mountains S.P. en omdat ze daar ook een restaurant hebben besloten we daar wat te gaan eten.
Even naar binnen bij het visitors center om een kaartje voor achter het raam te halen maar dat hoefde niet als je alleen naar het restaurant ging.
Komen we daar aan, is het restaurant op maandag en dinsdag gesloten, pfft, nou dat hadden ze beneden ook wel kunnen melden.
Er zat nog wel een mooi vogeltje buiten!

 

Dan maar nog Fort Davis verder rijden, bij de supermarkt een soort van stokbrood gekocht en omdat de philadelphia en kalkoenfilet onze neus uitkomt maar eens wat ander beleg gekocht, voor mij een blikje sardines en voor Jos een pot pindakaas. Ook maar eens een kuipje margarine gekocht, wel weer jammer dat ze dat alleen gezouten hebben.

 

Vanmiddag nog even naar een soort museumpje geweest, Rattlers & Reptiles, nou dat was echt lachen. Wat een zooitje, buiten leek het een schroothoop met veel oude auto’s en andere rotsooi en binnen zag het er niet veel beter uit.

Allerlei slangen, reptielen, spinnen, schorpioenen in veel te kleine hokjes en de man die daar bij hoorde was niet erg spraakzaam.
Je moest echt de woorden uit hem trekken en als hij dan wat zei konden we hem niet verstaan, geen gebit in, deed zijn mond niet open als hij wat zei en ook nog eens in een heftig Texas accent, we hebben er dus niets van begrepen haha! Na 20 minuten hadden we het wel gezien en zijn lekker naar het motel gegaan om wat te relaxen en te zwemmen.

 

Vanavond naar de Mexicaan geweest om te eten en dat was echt heerlijk, we hadden een combo van wat taco’s, burrito’s en quesadilla’s , de bonen en rijst hebben we maar laten liggen want de rest was al genoeg ik bonen is niet zo favoriet bij ons.

 

Vanavond weer lekker buiten gezeten, het barst hier onder het afdak weer van de zwaluwnestjes, zo schattig, alleen wat moeilijk om daar een foto van te maken want alles beweegt en de ouders zijn binnen de seconde weer vertrokken na het voeren.

 

Nog wat marshmallows op de bbq bij onze Amerikaanse buurman gegeten en een paar uurtjes zitten kletsen, heel gezellig weer!

 

Een regenbuitje tussendoor gehad maar we zitten onder een afdak op ons terras, die buien zijn eigenlijk een reactie op het hete weer, vaak duren ze niet langer dan 5 minuten en je zou denken dat het warm water regent maar het is echt super koud.
De onweersbuien duren wel wat langer maar die hebben we eigenlijk alleen nog maar ’s nachts meegemaakt.

 

 

 

Zondag 15 juni Balmorhea S.P.- Fort Davis

 

 

Het is vannacht helemaal droog gebleven en was vanochtend al aardig warm. We zouden het zwembad nog even gaan uitproberen maar om 9 uur stonden er al weer rijen auto’s te wachten op een parkeerplaats in het park dus we hebben het zomaar gelaten en zijn richting Fort Davis gereden.

Het was maar een klein stukje rijden en natuurlijk veel te vroeg om in te checken dus eerst maar naar Davis Mountain Statepark waar we eerst wat foto’s gemaakt hebben van de Indian lodge voor Elly en anderen die hier misschien gaan verblijven en daarna de hele korte scenic drive naar boven waarvandaan we ook weer een foto gemaakt hebben van de lodge.
De lodge is erg mooi, er zit ook een leuk restaurant bij maar daar zijn wij niet gestopt. De drive stelt niet zo heel veel voor maar het was dan ook maar een kippenstukje de berg op, het is geen loop dus je moet dezelfde weg weer terug nemen. Het was heel druk met kampeerders maar het was dan ook nog steeds zondag.

Dit park ligt langs de Davis Mountains scenic loop van 80 mijl dus zijn we hier gewoon verder gegaan. Het oostelijke gedeelte van de loop was wel aardig maar niet spectaculair, pas vanaf het aller noordelijkste stuk weer naar beneden via de westkant zag er beter uit.
Dus voor degene die niet zoveel tijd hebben en dit alleen passeren zou ik alleen het westelijke deel doen.

Een koe langs de weg is ook altijd leuk!
Omdat het nog geen 16.00 uur was (tijd van inchecken) zijn we doorgereden na de Natural Historic Site, het Fort van Fort Davis. Gisteren hadden we die tenslotte niet gedaan in Fort Stockton dus dan maar hier….. Het was echt heel mooi om te zien, ook wel wat ruïnes maar alles was goed onderhouden wat er dan nog stond.
Het begon in de verte wel te donderen en bliksemen maar hier was het nog droog, we kregen wel de tip mee als het dichterbij zou komen om dan maar in één van de gebouwtjes of barakken te schuilen.

Bij het laatste gebouw zetten ze boven echt de douche aan, we zijn dus maar even blijven wachten. Daar kregen we ook nog van een rancher een leuk verhaal te horen dat het in Big Bend wel 114 graden F is en heel veel onweert en bliksemt, vooral die temperatuur was wel een beetje schokkend maar goed we zien het wel.

Hierna naar de Stone Village tourist Camp, onze overnachting voor 3 nachten. Het ziet er heel groot uit van binnen en daar gaan we het best 3 dagen volhouden. Het is wat veel voor deze omgeving maar we zitten op de helft van de vakantie en dan is een paar dagen rust wel erg lekker. Ik heb nog een uur in het zwembad gelegen en had een leuk gesprek met een Amerikaan waar we ’s avonds ook nog mee hebben zitten borrelen, heel gezellig. Het avondeten zal ik niet te veel over zeggen, dat was echt prut!!! Zoveel is hier niet en natuurlijk ook de helft op zondag gesloten. Hier vlakbij zit een hotel waar ook een drugstore en restaurant bij zit, ze hadden een vaderdagmenu, nou dan waren we gelijk klaar en hoefde niet verder te kijken. De salade vooraf was echt lekker maar daarna kwam het hoofdmenu, de eerste keer dat ik hier ribs bestel en die konden gelijk weer terug, vooral die van Jos zagen er niet uit, alleen maar vet en nog helemaal bebloed van binnen, haha! Niet echt een aanrader, we hebben het teruggestuurd en kregen hiervoor lapjes rundvlees die ook eigenlijk veel te vet waren, we hebben er een paar hapjes van genomen en daarna maar weg gegaan. Morgen maar naar de Mexicaan of Pizzeria.

Zoals al eerder gezegd, ’s avonds hebben we heerlijk buiten gezeten en laat naar bed.

Nog even wat statistieken, we zijn hier in die ruim twee weken nog niet naar de Outback, PF Chang of Olive Garden geweest, nog geen Starbucks van binnen gezien en nog geen Nederlander gehoord of gezien, toch wel apart 🙂

Zaterdag 14 juni Monahans-Balmorhea S.P.

 

De woeste buien van gisterenavond waren gelukkig weer verdwenen dus de zon scheen al weer volop en was al behoorlijk heet.

Vanochtend hadden we nog wat plannen in Monahans, eerst naar het Million barrel museum, daar zou ook het Coca Cola museum en een soort van ratelslangmuseum zijn, drie vliegen in één klap dus.

De poort was al open en alles was open en toegankelijk alleen was er helemaal niemand te bekennen, het Coca Cola museum was trouwens helemaal niet te bekennen. Wel een enorme ronde bak waar zo’n miljoen vaten ooit in gezaten hadden en wat georganiseerd was door de Shell jaren geleden. Wel even een foto gemaakt, nog hier en daar naar binnen gelopen maar er was echt niemand dus maar weer vertrokken.
Ook wilden we het Sandhill statepark nog in de ochtend zien als er nog niet veel mensen op gelopen hadden om te kijken hoe het er overdag uit zou zien, foutje, het was weekend en ook nog eens het weekend van Vaderdag (daar zouden we later op de dag nog een keer achterkomen) dus het krioelde al van de mensen en vooral kinderen die met een soort sleetjes naar beneden gingen vanaf het zand, wel heel leuk om te zien.
Na een rondje gemaakt te hebben hier zijn we vertrokken richting Fort Stockton, we rijden met een omweg naar de eindbestemming Balmorhea Statepark, dat ligt heel dicht bij Monahans en anders zouden we er al met een half uurtje zijn.

Fort Stockton is echt een heel erg leuk plaatsjes, we werden verwelkomd door Paisano Pete.
Daarna naar het visitors center en daaromheen stonden weer heel veel bronzen beelden, dat zijn we nu al in elke stad tegen gekomen, wel leuk om te zien.
Bij het visitors center een routekaart opgehaald van de historische tour van ca. 5 mijl, je rijdt door het oude gedeelte van de plaats en krijgt allerlei oude gebouwen en gebeurtenissen te zien, het is hier heel erg rustig (zeg maar uitgestorven) en ziet dus ook alleen maar toeristen die deze route aan het doen zijn. Er zijn zo’n 17 monumenten die je kan bezoeken, de meeste ervan hebben we alleen op de foto genomen maar het Ann Riggs museum zijn we naar binnen gegaan, eigenlijk een beetje hetzelfde als het Western museum wat we gisteren in Pecos bezocht hadden, ook een oud hotel wat nu de geschiedenis van de oude tijd weergeeft, toch weer heel leuk om te zien(we hebben nog nooit zoveel cultuur en geschiedenis in een vakantie gezien als tot nu toe).
Als laatste naar het Fort zelf, de gebouwen lagen allemaal zover uit elkaar en het was zo heet en vooral kleffie kleffie dat we dit maar overgeslagen hebben.
De temperatuur zat al weer ver boven de 100 F maar vooral het klamme vochtige maakt het soms wel eens een beetje zwaar, vraag me wel af hoe dat in juli en augustus zal worden.

Op naar Balmorhea S.P., het werd wel tijd om af te koelen en het statepark staat bekend om zijn grootste natuurlijke zwembad(13.000 liter). In dit zwembad leven ook veel vissen en waterschildpadjes, het is op sommige plekken zo diep (9 meter) dat er duiklessen gegeven worden en je zelf ook wat kan duiken daar.
Met onderwatercamara en duikbril in de aanslag naderden we het park. Er stond een lange file met ik denk wel een stuk of 50 auto’s op de vluchtstrook maar het park was toch echt links, we reden langs de file en begrepen dus weer het fenomeen weekend en vooral Vaderdag, de auto’s stonden allemaal te wachten tot er een parkeerplek vrij zou komen in het park. Gelukkig hadden wij daar een lodge geboekt dus konden gelijk doorrijden naar ons huisje.

Het was al 16.00 uur en bij de receptie werd verteld (nadat ik het vroeg uiteraard) dat mensen 1,5 tot 2 uur moesten wachten voordat ze naar binnen konden en van ver weg kwamen, mensen uit El Paso die 250 mijl moeten rijden en dan ’s avonds weer terug, als je bedenkt dat het park om 20.00 uur dicht gaat is dat toch niet de moeite? Zullen ze geen zwembad hebben in El Paso of andere streken waar deze mensen allemaal vandaan kwamen, maar ja dat zal wel Amerikaans zijn. Uiteraard stonden ze daar allemaal langs de berm met de airco aan want anders is het niet uit te houden, nou ik was toch echt omgedraaid.

Het huisje was heel standaard maar heel groot van binnen en zo lekker rustig daar! Tot we natuurlijk naar het zwembad liepen om even poolshoogte te nemen, wow wat een drukte daar, niet echt in het zwembad(want daar vind je de mensen haast niet in terug) maar vooral er omheen, wel heel gezellig al die partijtenten, bbq’s, grote families etc.
We zijn lekker wezen relaxen in het huisje, af een toe een stukje gelopen en ’s avonds de salade en kip (jaja alweer van de Walmart) op de picknicktafel hebben gelegd en zijn gaan eten. Er is hier verder geen winkel waar je wat kan kopen, zelfs geen koffie dus dat wordt na het eten een watertje en ook morgenochtend, je kan naar het dichtstbijzijnde dorp rijden maar dat is 4 mijl heen en weer 4 mijl terug en waarschijnlijk zo’n slappe bak, we doen het maar even zonder.
Ons huisje is die helemaal rechts.
Tijdens het eten kregen nog wel ineens wat regen op ons hoofd, niets in de omgeving te zien eigenlijk, behalve één wolk die toch een heel eind weg was maar de regen zal wel door de wind onze kant opgeblazen zijn, was wel lekker verfrissend trouwens zo’n buitje op je kop.
Na zonsondergang begon het gelukkig wat af te koelen, af een toe een stukje gelopen (je moest wel oppassen om niet een zwaluw in je haar te krijgen want die zitten hier onder de huisjes met tientallen nesten) en nog lang buiten gezeten met af een toe een soort van haas op bezoek, die zijn echt niet bang en gaan een metertje van je af zitten of liggen.
Morgen maar eens kijken of we alsnog een poging kunnen wagen voor het zwembad.

Vrijdag 13 juni Whites City-Monahans

 

 

Behalve wat vliegen kwam ik gisterenavond ook nog onze eerste kakkerlak tegen, tja dat heb je in deze gebieden. Ik heb hem wel om zeep geholpen en verder gelukkig geen kruipertjes meer gezien. Het ontbijt hier bestond uit een banaan en een cakeje maar dat was ons gisteren al verteld dus straks maar eens wat gezonds gaan eten.

Toen we vanmorgen wegreden was het totaal bewolkt maar wel al aardig warm, de Guadalupe Mountains lagen helemaal in de wolken, het had dus weinig zin om daar een hike te doen plus dat het niet zo goed gaat met mijn rechterknie dus slaan we dat maar even over.
De eerste zijweg die we insloegen was naar Rattlesnake springs, dat klinkt indrukwekkender dan dat het is, een soort waterpoel vooral voor vogels. Dat we deze weg reden beseften we dat we hier al eens eerder geweest waren en ook niet zo onder de indruk waren, dus weer snel verder.
Even verderop was de weg naar de Frijola Ranch, een museum wat helaas gesloten was maar je kon wel overal omheen lopen en zelfs de boomgaard in. Toch leuk om al die oude gebouwtjes te zien.
Niet veel later reden we Texas weer binnen en klaarde het gelijk op, de wolken waren zo goed als verdwenen, heel prettig.
We sloegen af richting Van Horn, een prachtige weg vooral het laatste stuk. Veel bergen om ons heen maar het was wel erg wazig, wat waarschijnlijk door de warmte kwam.

Het was onderhand al een uur of één toen we bij Van Horn aankwamen dus tijd om wat te eten, bij een tent Rocko’s genaamd zijn we maar gestopt, het zag er niet zo heel helder uit maar toch maar wat besteld, het leek mij het beste om maar een salade te bestellen en die smaakte prima. Jos had een hamburger en dat was echt één grote vette zooi, het druipte eruit en zelfs het broodje was gefrituurd, ik was heel blij met mijn salade!!!!

Hierna richting Pecos, de afstanden zijn hier echt langer dan je verwacht. We hebben vandaag ook weer 230 mijl gereden en op de kaart lijkt het echt maar een klein stukje! Pecos was een leuke tussenstop, we hebben hier twee musea bezocht, eerst het Memory lane antique car museum, geweldig mooie oude auto’s en overige spullen uit de jaren 60, echt leuk voor een snelle stop.
Om de hoek zat nog een museum: West of the Pecos museum, een oud hotel van drie verdiepingen waar een soort van westernmuseum van gemaakt is, alles was daar aanwezig wat maar met cowboys en het wilde westen te maken had. Ik heb niet zo veel foto’s gemaakt want het was zo groot en dan bleef je bezig!

Nog iemand een permanentje?
Daarna nog zo’n 30 mijl naar ons hotel, echt het mooiste (en duurste) hotel tot nu toe, wow wat een ruimte, het lijkt wel een beetje op een business suite. Voor het diner een bbq restaurant opgezocht en in de tomtom gezet, dat was 300 meter hiervandaan en zat dus recht tegenover het hotel, nou ja dat hadden we ook wel kunnen lopen. Pappy’s bbq, meer een soort afhaalrestaurant maar wij zijn daar maar gaan zitten, je moest het bij de counter halen en kreeg alles op een plastic bord met plastic bestek maar het smaakte prima.

Vanavond nog naar Sandhills S.P. gereden en dan zit je ineens in de woestijn, wat apart was dat.
We wilden hier weer naar de zonsondergang gaan kijken alleen was het helaas behoorlijk bewolkt geworden en werd het behoorlijk zwart in de verte en zagen we al wat flitsten.

Nog wel even naar boven op de zandheuvels gelopen en daarna nog een rondje gereden, bij het begin van het park was nog een trail van een paar honderd meter wat we gelopen hebben, echt heel veilig voelde dat niet want om deze tijd komen toch wel de slangen, tarentula’s etc. tevoorschijn. Gelukkig niet gezien maar je hoort wel van alles.
Morgen nog eens terug om het overdag goed te kunnen zien, tenminste als het een beetje goed weer is, we hebben wel erg veel geluk gehad met het weer overdag maar op het moment gaat het weer gigantisch tekeer met onweer, bliksem, wind en heel erg veel regen.

 

 

Donderdag 12 juni Alamogordo-Whites City

 

 

Vandaag wat later vertrokken dan normaal maar 10.00 uur was nog prima te doen, we moesten wel weer een aardige afstand afleggen maar hadden daar de hele dag voor.

Eerst maar eens richting Artesia wat ruim 100 mijl rijden was, wel een mooie weg door het Lincoln National Forest en dit stuk is echt Yucca gebied en nog veel meer mooie bloemen en planten, vaak roofvogels gezien maar die zijn niet te fotograferen, op het moment dat je stopt (ze zitten vaak op een paaltje) vliegen ze weg.
Even voor Artesia gestopt bij een picknickplaats, onder de overkapping zaten allemaal nesten en de vogeltjes waren niet blij dat we daar zaten maar ze moesten toch maar even wachten. Ik weet niet precies wat het voor soort is maar je ziet ze hier heel veel, een gele buik en de mannetjes zijn ook nog rood van boven.
Weer verder door dit Yucca gebied, ik denk dat de meeste al uitgebloeid zijn, waarschijnlijk zijn we net een maandje te laat maar toch nog steeds mooi om te zien.
In Artesia is niet zo veel te doen maar ook hier weer allerlei bronzen beelden, even snel wat foto’s van gemaakt want de temperatuur liep al weer boven de 100 graden F uit.
Hierna richting Carslbad en dit is echt een oliegebied, helemaal vol met jaknikkers. Daar hadden we nog niet echt mooie foto’s van en hier staan ze in rijen achter elkaar. Ook was er nog een klein weggetje waar je in kon om er eentje van heel dichtbij te bekijken, geen idee of het privéterrein was maar er stond geen bordje dat het niet mocht…..
In Carlsbad kwamen we langs de Living Zoo & Desert S.P. wat we al eens eerder bezocht hadden en heel mooi was, hier zouden we later voor terug komen maar eerst naar de Pecos Rivier, hier een stuk langs gewandeld. Er zijn ook allerlei strandjes gemaakt wat door de bevolking hier veel gebruik wordt om te zonnen en zwemmen.
Wij wilden graag een riviercruise gaan maken, nou ja cruise, een tochtje met de boot is het meer. Er lag een grote rivierboot met een overdekt zeil en dat was wel prettig want anders verbrandt je levend, toen we in konden stappen kregen we een mooie luxe boot die niet overdekt was (leek een beetje op een speedboot alleen dan zonder speed) want we waren maar met z’n tweeën en dat was toch wat economischer en eigenlijk wel leuker ook, we kregen wel allebei een paraplu om het verbranden tegen te gaan, mooi geregeld.
Het tochtje duurde een uur en wat een huizen staan er hier langs de rivier, wow, het leek wel een beetje op de tour die we in Miami gemaakt hebben. Niet verkeerd om hier te wonen!
Hierna weer terug naar de Living Zoo maar helaas die was gesloten, tenminste je mocht niet meer naar binnen. Het was tot 17.00 uur open maar om 15.30 uur mag je dus niet meer naar binnen, ze verwachten dat je er toch ruim anderhalf uur over doet om het park te bezoeken. We waren net een kwartiertje te laat, jammer maar niets aan te doen.
Nog even naar boven gereden voor een leuk uitzicht.
Dan maar door naar White’s City naar ons hotel of eigenlijk meer een motel. Van buiten niet echt super maar de kamers zijn heel groot van binnen met wat gratis vliegen erbij, gelukkig hebben we een spuitbus in de auto dus daar hebben we geen last meer van.
Ze hadden ook koffie gezet voor ons, heel aardig alleen was het koud dus dat hadden ze tijdens het schoonmaken gewoon even vergeten 🙂
Het is wel een beetje apart gebeuren, aan de overkant wat western winkeltjes en één restaurant (maar dat wisten we al) en dat sluit om 19.40 uur.
Leuke barkrukken hebben ze wel!!!
Haha wat een vreemde tijd. We zijn dus maar een beetje op tijd gaan eten, echt veel staat er niet op het menu maar er is altijd wel wat uit te kiezen, ik heb maar eens een hamburger genomen (kleine) en Jos nam de grote, dat waren er dus gewoon twee op elkaar. Op de vraag of ze misschien ook salade hadden kreeg ik een ontkennend antwoord maar dat kon de chef wel maken, nou ja graag dan maar alleen zou die wel heel groot zijn, nou ja dan delen we die toch met zijn tweeën? Hij was echt giga en kwam na de hamburger, gelukkig had ik het halve broodje van de hamburger en een heleboel van de frites laten liggen maar een beetje groenvoer kan geen kwaad.

Mensen om ons heen gingen vragen hoe wij aan die salade kwamen want die stond niet op de menukaart? Niet veel later hadden drie tafels om ons heen ook een salade op tafel staan, haha nou ja misschien staat het binnenkort wel op de kaart.

’s Avonds is hier niet veel te doen dus maar even de tv aan, Hell’s kitchen haha, dat is lachen want elke keer als er gevloekt wordt hoor je piep piep, degene die het wel eens kijken begrijpen dat er niet naar te kijken was en het één en al gebliep was.

De meeste die hier komen gaan natuurlijk naar de grotten en ’s avonds naar het uitvliegen van de vleermuizen kijken maar dat hebben we al eens gezien en slaan we over. In Texas krijgen we nog een paar keer de vlucht van de vleermuizen te zien en ook nog wel wat grotten.

Morgen weer naar Texas en moeten we weer een uurtje inleveren, het is daar een uurtje later. We hebben wel weer een aardige rijdag (ca. 220 mijl) maar onderweg is er vast nog wel wat te doen of te zien, en eindigen in Monahans (de woestijn van Texas)

Woensdag 11 juni Alamogordo

 

Vandaag zouden we het rustig aan doen en dat hebben we ook gedaan!
We ontdekten hier een washok en dat werd ook wel eens tijd na 10 dagen dus eerst twee wasjes gedraaid, lekker dat alles weer schoon in de koffer ligt.

Om 12.00 uur zijn we dan toch maar wat gaan doen, de Alameda Zoo ligt hier schuin tegenover dus ja wat doe je dan als je een stukje wilt gaan lopen en ook nog wat dieren spotten? Het is de oudste dierentuin hier in de regio, altijd leuk. De entree was $2,50 voor z’n tweeën en dat was natuurlijk een leuk bedrag.
Heel veel stelde het niet voor maar voor een uurtje wandelen prima te doen, de beesten zaten hier net zoals in Amarillo weer achter tralies en ook het soort dieren was niet spectaculair, de grootste was wel een beer.
Deze kan dus ook weer op de lijst.
Daarna naar het museum of space history, daar staan heel veel leuke machines buiten die we natuurlijk even gefotografeerd hebben, we hebben een combi kaart gekocht voor het museum en de IMAX, de film zou daar om 2 uur beginnen dus die eerst maar bekeken, het was een film over tornado’s, erg indrukwekkend en IMAX is altijd leuk om te zien.
Daarna nog even terug naar het museum om de rest te bekijken maar echt veel interesse heb ik niet in space plus dat het heel erg Amerikaans was gericht, André of Wubbo heb ik daar niet gezien, wel alle andere ruimtevaarders van Amerikaanse bodem.
Het buitengedeelte was echt het leukste.

Een stop gemaakt bij de Walmart om sla, kip, brood etc. te kopen, we gaan vanavond picknicken in het White Sands N.P. en daarna de zonsondergang bekijken.
We zijn hier 4 jaar geleden al eerder geweest dus alleen ’s avonds leek ons wel leuk.

’s Middags nog lekker in het zwembad gelegen om even af te koelen, het was toch een graad of 102 F volgens de thermometer in de auto wat ongeveer tegen de 40 graden is, het voelde weer aan als een warme fohn.

Om een uur of 6 richting White Sands, eerst de loop gereden en daarna een picknicktafel opgezocht, we zaten nog niet of het begon onwijs te waaien, maar even een andere gezocht waar we minder last van de wind hadden en dat ging prima en was een leuke ervaring.

Na het eten alles weer ingepakt en de bergen opgeklommen om de zon te zien dalen, helaas was het behoorlijk bewolkt maar daar kan je nu eenmaal niets aan doen.
Uiteraard moest Jos even op “herhaling” met zijn ski-act, degenen die het vier jaar geleden gelezen hebben zullen het zich vast nog wel herinneren 🙂

4 jaar geleden hadden we onbewolkt weer en zag het er toch anders uit maar het was toch erg leuk om weer al dat witte zand of eigenlijk gips te zien.

Het park sloot om 21.00 uur dus toen moesten we “moven”.

Op de terugweg naar Alamogordo vroeg Jos waar die knopjes boven de achteruitkijkspiegel eigenlijk voor waren, ik vroeg: moet je dat NU weten na tien dagen? Ja!!! Ik had geen bril op dus kon het niet goed zien, nou dan druk je er toch op eentje? Uiteraard deed ik dat en ging er ineens een telefoon over en kreeg ik 911 aan de lijn, pfft dat was dus het SOS knopje en maar gezegd dat het een vergissing was, we zien wel als we de auto terug brengen wat de rekening daar van is om zomaar de hulpdiensten in te schakelen. De rest van de knopjes heb ik maar niet meer geprobeerd!!!!!

Morgen gaan we weer verkassen en dan richting Whites City!

 

Dinsdag 10 juni Roswell-Alamogordo

 

 

Veel aliens hebben we niet gezien, misschien hadden we gisterenavond gewoon op pad moeten gaan maar na zo’n lange rijdag hadden we allebei geen zin en ik liep ook wat achter met de verslagen dus zijn we lekker in het hotel gebleven.

 

Vanochtend na het ontbijt vertrokken en toch nog maar even naar downtown om in ieder geval een lantaarnpaal vast te leggen.

We hadden ook nog wel naar het museum kunnen gaan maar Roswell was ook een overnachtingplaats en eigenlijk hadden we daar allebei niet zo veel interesse in, 4 jaar geleden hebben we in Colorado al een UFO ervaring gehad dus we vonden het wel goed zo.

 

Weer een aardig stuk rijden maar het zag er allemaal wat beter uit dan gisteren. Gestopt in Ruidoso downs en eerst naar het Billy the Kid visitors center om een foldertje te halen voor de route van Billy the Kid trail die we morgen willen doen.
Bij het visitors center vonden ze het wel verstandig om het gelijk vandaag te doen anders moesten we dat hele stuk weer terug rijden dus dat hebben we maar gedaan.

 

Tegenover het visitors center is het Hubbard museum wat we niet van binnen bekeken hebben maar wel even door de beeldentuin zijn gelopen en hier ook weer een heleboel bronzen beelden van paarden, grappig om te zien (dat zijn de zoveelste al deze vakantie)
De trail was leuk om te doen maar niet heel spectaculair, je passeert nog Capitan waar het Smokey Bear museum en historical park is, daar hebben we eerst naar een korte film gekeken en daarna even door het kleine parkje gelopen wat voornamelijk bestaat uit een kruidentuin en uiteraard ligt Smokey Bear daar begraven.

Het werd tijd voor de lunch dus ook nog maar wat gegeten bij het Smokey Bear restaurant. Ik had en totaal verkeerde keuze gemaakt, een garnalen basket alleen was alles gepaneerd en gefrituurd, de garnalen waren niet terug te vinden tussen het paneermeel en ook de aardappels en groenten waren zo behandeld dus met een paar happen had ik het al bekeken, ach ja zoiets overkomt je wel eens….

 

Aan de overkant van de straat zat nog wel een hele aparte antiekshop, zeg maar vlooienmarkt, wow wat een bende maar altijd leuk voor een foto!
We vervolgde onze weg en zijn nog even een zijweg ingeslagen naar een “canyon” alleen werd de weg wel slecht dus toch maar omgekeerd, wel leuk om ineens een koe tegen te komen midden op de weg.
We zijn ook al veel ranches tegen gekomen maar nog nooit gestopt voor een foto en deze zag er wel grappig uit.
Het laatste dorp was Lincoln en vooral het historische deel was erg leuk, je kon daar ook een hele boel musea bezoeken van de oude tijd maar dat hebben we aan ons voorbij laten gaan, we moesten nl. nog aardig wat kilometers rijden.
Het zag er wel allemaal leuk en oud uit en eigenlijk apart dat ze zo’n hele route gemaakt hebben en zo trots zijn op zo’n grote schurk en dat dit hele gebied in het teken staat van hem.
Hierna richting Cloudcroft via een slingerweg van ongeveer 24 mijl, een mooie route met heel veel bomen en heel weinig auto’s dus dat was heerlijk rijden. In Cloudcroft even wat rondgelopen, we zijn hier een paar jaar geleden ook al eens geweest en er is echt helemaal niets veranderd alleen was het vandaag een stuk warmer dan een paar jaar geleden toen we daar in juli waren. Het is echt heel toeristisch en dat was goed te merken aan de prijzen en alle toeristenwinkeltjes maar die zijn wel heel leuk en apart om te zien.
Nog het laatste stukje naar Alamogordo, de bergen werden steeds hoger en mooier.
We hebben hier het Suburban Extended stay hotel voor 2 nachten, een soort studio met complete keuken, we gaan uiteraard niet zelf koken maar wel zelf een ontbijtje maken. Er was ook weer wat misgegaan met de boeking, we kregen één queenbed en dat leek ons toch niet zo prettig (weer via booking.com iets misgegaan) Gelukkig kregen we gratis een upgrade naar een twee queens kamer, dat ligt toch wat beter, de Zaanse klompjes kwamen weer uit de koffer en daar waren ze weer heel blij mee, ja soms komen die heel goed van pas.

 

Vanavond naar de pizzeria geweest, dat hadden we nog niet eerder gedaan en ik had een “witte pizza” besteld, zonder tomatensaus en alleen met mozzarella en spinazie, die was heel erg lekker en ik vond het wel weer eens tijd worden voor iets vegetarisch. Jos had iets met paprika, worst, salami en heeft behoorlijke last van zijn maag gehad, misschien toch iets te vet of te kruidig? Daarna nog even naar de Walmart om wat boodschappen te doen voor het ontbijt en kijken wat we morgen gaan doen, dat zal niet zo veel zijn. Een dagje rust is ook wel eens lekker, nou ja rust, nog wel naar space museum, er zit hier een hele kleine dierentuin (haha) en ’s avonds naar White Sands en verder zien we wel. Het zwembad ziet er ook wel lekker uit en het gaat weer heet worden morgen.